آیینه

آیینه

پاییــــــز خویش را چو بهارینه ام هنــــوز

از ریشهء طراوت سبزینــــــه ام هنـــــوز

در انتـــــظار دیدن خوش قامت کـــــــسی

در زیر گرد و خـــــاک چو آیینه ام هنــوز

گرچه شغاد چاه به هر گــــام من کَنـــــَــد

آن رهروم زنور که بی کینــــه ام هنــــوز

اسُطوره های کهنه نفــــــس تازه ام کـــند

من دوستدار رستم و تهمینه ام هــنــــــوز

توسن سـوار خاطـــــرهء کودکی منـــم

با یادهای هر شـب آدیــــــنه ام هــــــنوز

با ناله های خویش گهی گنگ و بیصــــدا

یک دفـــــــــتر فتــادهء دیرینه ام هـنوز

با مهر و بی ریا همه جا من به کاخ عشق

هم چون نهاد خویش نهادیـــنه ام هــنوز

ترانهء شب
نگهی ناز تو ترانهء شب
آورد عشق را به لانهء شب
این غزل را قبلن در سی دی( صبح تمنا )به شکل صوتی خدمت عزیزان تقدیم کرده بودم و اینک که با زحمات هموطن و همنفس گرامی ظاهر تورج به شکل تصویری تهیه شده است حضورتان پیشکش میدارم از ظاهر تورج یک بار دیگر ابراز امتنان و سپاس।

باشنده ء همدلی

باشندهء همدلی

بیا با عشق ها سازنده باشیم

تنـــفر را بیــــا بازنده باشیم

بیا افسرده گی را گور سازیم

برای شادمانی زنده باشیم

بیا همچون زمین و مولوی اش

برای عاشقی چرخنده باشیم

بیا از شــــهر نفرت بار بندیم

به باغ همدلی باشنده باشیم

ز کینه خویش را نادار سازیم

بیا در سینه دل دارنده باشیم

دل درویش

دل درویش

به سان گوهر ناب است دلی که درویش است

صدای مست مدامش چه عاری از نیش است

دلم چــــــــو یوسف زیبا تپید و تنهــــــــا ماند

به چاه تیره سینه ، چو رانده از خویش است

نهاد خویش عیان کــــــــــــن سپاه باران شو

بخوان سرود سخاوت به هرچه در پیش است!

به قدر همت خود هر که مهر می بخشــــد

پسندو شـــــکر بفرما مگو کم و بیش است!

به شهر صخره رسیدم به قله های بلند

نه داغ بستر لاله نه بوی آویش اســـت

وباد دره از آنــــــرو شیرین به گوش آید

که تا هنوز به کوه ها طنین صد تیش است

عید

با این بیت مولانابه عیدانه بسنده کنید.