مرحوم استاد هاشم (محمود) را نابغه موسیقی میگویند و دراین شکی نیست ، هر چند سالیانی از نبودن استاد هاشم میگذرد ولی تا هنوزهنرش زنده است ودر میان دوستدران موسیقی افغانی ،هندی زنده خواهد ماند، شهکار ها ی او با آثار هنری اش و با شاگردانش هنوز نفس میکشند،یکی از شاگردان استاد هاشم پسرش (شمس طرب ریز محمود) میباشد از اتفاق نیک در غربت سرای کشورجرمنی که من نیزدر اینجا شب را به روز و روز را به شب تحویل میدهم از اجرای برنامه موسیقی شمس طرب ریز محمود یکجا با یکی از سارنگی نوازان خوب کشور هند بنام( رفیق احمد) با خبر شدم رفیق احمد از دوستان خوب بنده است که گاه گاهی با او ساز و آواز میکنم ।شام روز شنبه 12فبروری سال 2011 برای شنیدن موسیقی در محل بر گزاری کنسرت رفتم در برنامه عزیزان هموطن و آلمانی ها به کنسرت آمده بودند وقتی برنامه آغاز شد از لباس پوشیدنش گرفته تا طرز نشستن و نواختن تبله وحرکات شمس جان طرب ریز برایم چهره و سیمای مرحوم استاد هاشم را زنده میکرد او را هنرمند وجوانی خیلی مودب و خوش ذوق و با حیا یافتم و نواختنش را در تبله استادانه؛ برنامه ئ دوساعته بود و خیلی خوب و خوش گذشت من از نواختن تبله شمس جان و همراهی او با سارنگی هندی واقعن مسرور گردیدم بعد از ختم برنامه از فعالیت های هنری او پرسیدم چون پدرش استاد هاشم با چندین هنر آراسته بود او نیز خیلی با تواضع برایم گفت که بر علاوه تبله نوازی به هنر های آواز خوانی ، نواختن هارمونیه ، سیتار، رباب دسترسی دارد من با همه شادی و سرور اندکی محسور شدم که چرا دیگرهنرمندان اصیل خرابات کابل نه در داخل و نه در خارج قدر نمیشوند آثارشان از طریق تلویزیون ها پخش نمیشود حتی از آنها به ندرت یاد میشود ، اگر دست اندرکاران هنر این نوشته ام را میخوانند و کمکی برای این هنرمند عزیز در قسمت معرفی و نشر آثارش کرده میتوانند مرا مطلع سازند به هر حال خودم با خود گفتم من چه کرده میتوانم ؟ چند سطری میتوانم در فیسبوک بنویسم و خدمت عزیزان قرار دهم و این هم چند قطعه تصویر از آن برنامه خوب و فراموش ناشدنی .با محبت منیر سپاس
