پیاله ء نگه
پیــــــالهء نگه باز از بهــــار لبریز است
چو ســـــــفره چمن زندگی سمن بیز است
نـــــــوای دســـتهء باران روز نــــــو دارد
به هرسوعطر طراوت شنو گه گل ریز است
به محفل نفس عید باغ مهمان شـــــو
که گوشه گوشهء آن با سُروُر آمیز است
زیکسو چشن بهار است ویکسو یورش غم
در این زمانه به صد رنگ عُرف چنگیز است
منیر سپاس
