به عزیزان بازدید کننده آشیان خیال سلام تقدیم باد این غزل را در سال ۲۰۱۵ نوشته بودم امروز آنرا باز نگری کرد م و اینک اینجا خدمت تان می نویسم .
انبوه درک
مـــــرا به گوشه
پندار انجمن باشد
به جسم ذهن سراسیمه ام
وطن باشد
به شهر زندگی انبوه
درک کمبود است
به چهره و بدن و نام مُبرهن باشد
زمانه فکر سیه را چه گُسترش بخشد!!!
تو گویی شیشهء این ظلم
ناشکن باشد
کسی که کاهش خود را
فزونی بشمارد
خوشی بخت به جان
او پیرهن
باشد
ز قند یاد کسی با
وجود تلخی وقت
صدا به کام
دلم خیلی خوش لحن باشد
زمین به چرخش خود
در نبرد پیهم بود
لباس رزم شب و روز را
به تن باشد
منیر سپاس ناچیز
۱۱.۱۰.۲۰۱۸
18.10.2015
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر