بهارستان پاییز
ای امید نا
امیدی های من
تکیه گاه دایم و
والای من
پر غم و تنها
ترین و دردمند
آن خموشم که تویی آوای من
تلخی عمرم ز تو
شیرین شود
مصدر شادی و فرحت
زای من
ای بهارستان هر پاییز من
تازگی بخش همه
دنیای من
میبرد گمراهی ها من
را کجا؟
منزلم ده مامن برجای
من
ناچیز منیر سپاس
۲۴.۱.۲۰۱۹
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر