در میان نغمه ها
مستانه خواهم سر نهاد
در پدرود را خواهم گشود
نوای خموشی ها
نعرهء فراموشی ها
در گوشم طنین انداز خواهند شد
وقتی که من میروم
غم خود را با خودم خواهم برد
تو‌میمانی و
فراموشی یاد هایم
تو‌میمانی و
نشنیدن فریاد هایم
از چشم تو در ذهن تو
دیوار ها رشد خواهند کرد
من این سوی درد تو آنسوی خوشی
چه کسی این فاصله را به تجلیل خواهد نشست؟
منیر سپاس
۷.۵.۲۰۲۰
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر