در سهم اسمان زندگی

در سهم آسمان زندگی

بارش  نفرت و مکراست

پیوسته 

در شهر  و زمین  و کوه هایش

کشت انتهاری و  جنگ است

حاصلش خرمن خون

در آسیاب روزگار 
این دل های  ما  
احساس  ماست که زیر سنگ ها آرد می شوند

در تنور تشویش 

نان مارا خوندار می  پزند

هر لقمه نفس  ما بی  جگر  خونی از  گلوی عمرمان فرو  نمی رود

بر این زندگی

تُف باید کرد یا شُکر؟

18.4.2015