برون شدن
ای همنفسان آخر
از خویش
برون آیید
چـــون ذره
زیبنده از بیش برون
آیید
پر نور شوید از جان
،پُر شور
شوید از دل
از دلق تظاهر
ها از کیش
بیرون آیید
در عشق فنا گردید
تا آنکه بقا گردید
القاب بسوزانید
درویش بیرون آیید
با حرف نهید
مرهم زخم دل
مردم ار
با نرم زبانی ها بی نیش بیرون آیید
هر چند که وقت ما ، پر غصه ترین وقتست
از محـــوطهء
چُرت و تشویش بیرون آیید
منیر سپاس ناچیز
6.3.2016
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر