بهاران

زندگانی  را به هر جانی شگوفان  می  کند

وقتی  گیتی  موسم خود را بهاران  می  کند 

 منیر  سپاس

Bahaar

بهار میرسد و بیقرار خواهم شد

  به دام سبزه و‌گلها شکارخواهم شد

  برای شرب نوا های مشک نوروزی

 به سوی باغ و چمن رهسپار خواهم شد.

 منیر سپاس

شگفتن عشق

باز

در نگهء زندگی  عشق  شگفتن  کند

گلخن ایام را  برده و گلشن کند

تاریکی سردی را  باد صبا  در بهار

مشک بدست هر طرف  گرمی روشن کند

منیر سپاس ۲۰.۲.۲۰۱۹

ادامه دارد

مادر یعنی پیکر مهر

این سروده را سالیانی  پیش بری  مادر سروده بودم حالا مکتوجه شدم  در بسیاری از صفحات  اینترنتی  نشر شده است اما بدون تذکر نام  فقط  در یکی  دو  سایت ایرانی  نام  مرا  ذکر کرده  اند  حتی  در پیامک  ها دوبیت  نخست این سروده  گرفته  اند اینجا  خواستم  یکبار  دگرآنرا  نشر  کنم تا  دوستداران  مادر  و ادبیات  فارسی را از آن  آگاه ساخته باشم 

پیکر  مهر

آغوش  تو  ای مادر من بستر ناز است

لالایی  شب هات مرا گلشن ساز است

رخسار  و  وجود  تو  مرا پیکرمهر است

خوش قبله ترین کعبه و هم عشق و نیاز است

دربار سخا  بوده مرا  لطف  تو مادر

ایوان نگاه  تو مرا جنت  باز است

در عالم  خوشبویی  چه  گلها که شنیدم

این عطر  تو از مهر به  من مشک فراز است

هر چند  که دیدم  به جهان  رنج فراوان

درد تو  مرا سخت  ترنی  سوز و گداز است

منیر سپاس بلخی

هویت عشق

هویت عشق  چنان  معتبر است
که غم ودرد  به پایش  افتد
منیر سپاس

مادر مـــرا ببخش

-->

این سروده را اهدا میکنم به مادران عزیزیکه فرزندان ناخلف  دارند آنهاییکه احسان فراموش اند و نیکی  های  مادر را قدر نمی  کنند  و باعث آزار  و اذیت  مادر شان می شوند .خودم بسیار قدردان مادر  مهربانم  بوده و می باشم و هیچ موجودی را در روی زمین  با  مادرم مقایسه نمی کنم و همینقدر می توانم بگویم  هر که با مادر خود  وفا  نکرد به دیگران چه خواهد داد.

مادر

همواره  بهر دوش تو یک درد بوده ام

مادر مـــرا ببخش  که چنین فرد بوده ام

خورشید صد دلیری و  گنج  محبتی

با غفلتم  نمونه ای بدکرد بوده  ام

هر بار صدقه ای چو من کٍرده گم شدی

وقتی مریض و ناخوش و سردرد بوده ام

حالا  که  پیر گشتی و  محتاج دست گرم

با تو به ناحقی  چقدر سرد بوده  ام

وجدان وشرم نیست دگر در  وجود من

جای خجالت  است  که  نامرد بوده ام

منیر سپاس ۲۲.۰۸.۲۰۱۵