گنبد مینایی
این گنبد مینایی ایستاده به زیبایی
تصویر خیال کیست این عالم پهنایی؟
از گرمی آدمها هنگامهء هستی گرم
استاره و خورشید اند در دیده تماشایی
ما رهرو انفاسیم تو عابر داغ دل
منزل به کجا باشد ای لالهء صحرایی؟
منزل به کجا باشد ای لالهء صحرایی؟
در ریشه شگوفان تو از شاخه فتادم من
من جذبهء پیدایش از لذت
یکتایی
از وحشت حیرت من بردست جهان لرزم
شهکار شمارش هاست از فکرت تنهایی
منیر سپاس ۱۹.۱.۲۰۱۰
این غزل را در حقیقت ازشعر
اردوی علامه اقبال (یی گنبد مینایی) الهام گرفته ام،
کوششم بدان بود که با توارد اندیشه و
تصور خودم به زبان فارسی برگردانش کنم. منیر سپاس
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر