این غزل را به استقبال و با رهی معیری سرودم
یاد ایامی که ما هم گلستانی داشتم
در میان لاله و گل آشیانی داشتم*
بر سر مابا عزیزان سقف الفت سایه داشت
هم به خانه هم به کوچه دوستانی داشتیم
گاه بر تخت گاه بر بام دردل شب های خوب
در نظر خوشبختی ها را کهکشانی داشتیم
حرف مارا خیلی راحت همدلی ها می گرفت
در تپش ها و‌نگاه ها ترجمانی داشتیم
در خزان با سرو و نسرینم بهاری تازه بود*
در زمین با ماه و پروین آسمانی داشتم*
تا از دانشگاه بیداری فارغ نگردی نا دانی بر توچیره خواهد ماند .مدرک داشتن محک نیست. Monir Sepas
بیننده و خواننده ای گران ارج
مدتی است که خیلی بیمارم و نمی توانم اینجا بنویسم امیدوارم حالم بهتر شود و من بتوانمدر خدمت شما عزیزان باشم.با محبت
منیر سپاس
برای زادگاه من وخورشید
ای ميهن زيباي من آزاد ميخواهم ترا
مانند کشورهای خوب آباد میخواهم ترا
از سرو زيباتر تويي از خلد رعناتر تويي
چون قد پامير در جهان ، شمشاد ميخواهم ترا
اي زادگاه مولــوي اي گلستان بوعلي
با دانش و عرفان و عشق ،دلشاد ميخواهم ترا
روباه كوچنده و دزد ، گرگان جانت گشته اند
در پایداری میهنا ایستاد میخواهم ترا
بس تلخی هایت داده اند این دست های پست و دون
در قطع یورش ها همیش معتاد میخواهم ترا
۴ مارچ ۲۰۲۱ *
منیر سپاس
سرایش این سروده در اگست سال ۲۰۱۷ آغاز کرده بودم
