شنبه، خرداد ۰۳، ۱۳۹۳

غزل فارسی (خوشبین و نُقص گرا)

اقتباس این غزل و سایر نبشته هایم با ذکر  نام من و نشانی ام مانعی ندارد، یاد تان نرود هرچه می نویسم قطره یی از  خون جگرم میباشد



خوشبین و نقص گرا
کفر در عشق تو ای عشق برایم دین است
تلخی زندگی با درد بسی شیرین است

چشـــــــم در آئینهء تیره چها می بیند؟
در  نگه بارش و شب در گذر رنگین است

غُصه سودا زده یی جنس نفس  می باشم
این دل پُر ضررم ، نُقص گرا خوشبین است

هیچم از  هیچ نه آنم که بهایم بخشند
نافروشی به خدا معاملهء سنگین است

خوش خوشان مرگ همآغوش (منیر)ش گردد
چون خداوند در آنسو  ورا، رهبین است.
منیر سپاس

هیچ نظری موجود نیست: