غزل فارسی بی تو و با تو

آشوب دنیا را پایانی نیست باز با غزلی برای چند لحظه در عشق فرو میروم، امید میبرم خوش دوستان خوبم بیاید.

بی تو و با تو
با تو قد نفس  چه موزون است
بی تو این زندگانی وارون است

با تو در  هر  نگه سعادتهاست
حالت دیده بی تو  مفتون است

با تو پرواز دل ،خوشــــــــی باشد
بی تو در  حسرت که افزون است

با تو عطر اســـــت در نفس هایم
خاطرم بی تو خیلی محزون است

با تو در بحر ناز ، نگه غـــرق است
بی  تو چشمم چو چشمهء خون است
منیر ناچیز