پنجشنبه، بهمن ۱۴، ۱۳۹۵

کوه دوقلو ، منیر سپاس

بودن  ما به کوه میماند
کوهِ دوقلو  کوه ِ  دو  پهلو
یکی با آبشار خوشی ،رود  بخت  نیکو  ی مان بخشد
آن یکی آتشفشان  درد  و غم
که فقط  غُصه را فوران میدهد
ماییم  در میان  این دو  سنگ گیر افتاده
چار باید زیستن ،ناچار باید زیستن *»
منیر سپاس  ناچیز
۲.۲.۲۰۱۷
* بیدل

هیچ نظری موجود نیست: