شنبه، آذر ۳۰، ۱۳۹۸

تراکم تاریکی


از درد جانکاهی ، آه در جگر نمانده

در چشم های خشکم یک اشک تر نمانده

گهواره دار شیرین ، تا درد تلخ دارد
بر کودک حزینش ، دم با شکر نمانده

دیوار استقامت تنها شده خدایا
در چشم انتظارش جز رهگذرنمانده

آن ماه کامل من ، باریک آسمان شد
تا من بخود بیایم از او‌ اثرنمانده

 یلدا ز درد مادر  ، نوری  به من ندارد
بر آفتاب امید گویی شرر نمانده
منیر سپاس  ۲۰.۱۲.۲۰۱۹ 

هیچ نظری موجود نیست: