دوشنبه، مرداد ۲۸، ۱۳۹۲

سیاهی


سیا هی  تیکه  دار نور گشته
زمین در کینه ها محصور  گشته
نمی ارزد جهان دیگر به رنجش
خدا  شاید  ز ما  رنجور گشته

همه سو درد و بی پرواترینیم
عقیل و بی  تفاوت  آفرینیم
خوریم شوله همه در پردهء خود
نشرمیم بی عرق اندر جبینیم
منیر سپاس
منیر سپاس

هیچ نظری موجود نیست: