اﺯ ﻋﺎﺟﺰﻱ ﭘﻬﻠﻮاﻥ ﺩﺭﺩﻡ
ﻣﻦ ﺯﻧﺪﻩء ﻗﻬﺮﻣﺎﻥ ﺩﺭﺩﻡ
هر مرهم تاب يك توجه
ﻛﻢ ﻛﺮﺩﻩ ﺑﺴﻲ ﺑﻴﺎﻥ ﺩﺭﺩﻡ
ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ ﺑﻪ اﻭﺝ ﺩﺭﻙ گاهي ست
ﻧﺎ ﻓﻬﻤﻴﺪﻩ ﻣﺎﻧﺪ ﺯﺑﺎﻥ ﺩﺭﺩﻡ
ﺁﻳﻴﻨﻪ ﺯﻧﺪﮔﻲ ﭼﻪ ﺩاﺭﺩ?
ﺟﺰ ﺣﻴﺮﺕ ﺩاﺳﺘﺎﻥ ﺩﺭﺩﻡ
ﻣﺪﻓﻮﻥ ﻧﻔﺲ و ﭘﻴﻜﺮﻡ ﺷﺪ
ﻫﺮ ﻧﺎﻟﻪ ء ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺩﺭﺩﻡ
ﺁﻧﻘﺪﺭ ﻣﺮا ﺑﺪﺭﺩ ،ﺩاﺩﻧﺪ
ﻫﺴﺘﻢ ﻭﻟﻲ اﺯ ﺁﻥ ﺩﺭﺩﻡ
يك چيزي به نام زندگاني
شد بستر پر نيان دردم
مهماني به شادي باشد اندك
من صدر نشين خوان دردم
مانندتو هم نفس به گيتي
از زمره رهروان دردم
اي شيخ قيامتت چه باشد؟
وقتي همه در أمان دردم
منير سپاس ناچيز
٢٧ جنوري ٢٠١٦
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر