من با زبان مادر ام زیست می کنم
با قند حسن این پری ام زیست می کنم
منیر سپاس
باز نظر کن عزیز!نقش سیاه مشق من
آسمان خانه هر کس جدا یک زندگی است
اژ یکی تاریک و بی نور از بکی با روشنی است
کوچه ما بادکان آن یکی بقال و خاک و تشله ها
بهر من تک دفتر شیرین و ناز، خاطرات کودکی است
ناگهان آن آسمان نازنینم تیره شد
زهرهای هر تحول ، از تعصب برتری است
زندگی شد تلخی و ناکامی و اهنگ کوچ
تا کجا در خانه ای یاس ، بودن ما بستری است
با همه خون جگر ما خنده بر لب مانده ایم
اینقدر امید و ایمان عشق را جادو کری است
منیر سپاس ۳.۲.۲۰۲۲
غم به نام تو داد سوگندم
خیلی ها ساده کرد در بندم
وقتی با عاشقی وفا بستم
از هوس های هرزه دل کندم
هیچ جای مقدسی نروم
تویی در جان من خداوندم
دست دادم به هر که و دیدم
من نیافتم کسی چو مانندم
نزدیکی ات کند مرا مدهوش
تلخی دوری ات دهد قندم
از تو ای واژه ای نوازش ها
در همگی زندگی نیازمندم
منیر سپاس ۷.۲.۲۰۲۲
