بغل پرنیان
مهر بان از ازل بوًد مادر
پرنیان را غزل بوًد مادر
زندگی تلخ وتندی ها دارد
لیکن هر جا عسل بوًد مادر
دوست دارد مرابه سان خدا
در وفا بی مثل بوًد مادر
خار دارد محبت دگران
خوشیی بی خلل بوًد مادر
دامن مهر اوست بی مانند
ناز ها را بغل بوًد مادر
گر پدر تکیه گاه زندگی است
دوستی را زحل بوًد مادر
۱۹.۲.۲۰۲۰منیر سپاس
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر