شرمسارمکر
آمدم در زندگی بی
اختــــیار خویشتن
آه چسان رونق ببخشم
کار و بار خویشتن
خانه بیگانه چرخم، چند مهمان اندکم
هر نفس سنگینی دارد بی دیار خویشتن
تا به آرامش شکر
پرداز وقت خود شوی
یافت کن یاران همفکر و تبار خویشتن
در محیط نومیدی
ها چراغ خویش باش
روشنی بخش راه عمرت
با شرار خویشتن
تا که می بینم چنین دلبندی مردم به مکر
در دل و پیشانی باشم شرمسار خویشتن
منیر ناچیز
28.4.2015
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر