دوستان عزیز و مهربانم! روزگاری بر سی غزل حضرت بیدل ۳۰ مخمس * نوشته بودم که در سال ۱۳۸۹ در( تبلور معانی)دفتری از دفتر های ناچیز بنده نشر شده است، اینک نخستین بار در اینترنت یکی از آنهارا برای تا ن می نویسم اینها را مانند سایر سروده های ناچیزم در ویبلوگ آشیان خیال و فیسبوک به نشر می رسانم از توجه و محبت تان سپاسگزارم . با محبت منیر سپاس (ناچیز)
*مخمس یا تخمیس به مسمط پنج‌مصراعی می‌گویند
مخمس ۱
زندگی حسرت و آغوش گرفتن دارد
نفس آرزو بر دوش گرفتن دارد
درس عبرت همگی گوش گرفتن دارد
کام دل از لب خاموش گرفتن دارد
نشه یی زین می بیجوش گرفتن دارد
نشوی هیچ ز گردیدن دنیا غافل
از وداع گذر و آمد فردا غافل
از شکستاندن آیینهء دل ها غافل
نیست دیوانه ز کیفیت دنیا غافل
از جنون هم سبق هوش گرفتن دارد
عجز رنگ است به تصویرچو آوازنفس
پردهء ناله عجین استن به آغاز نفس
پر خیالست دمی زندگی از ناز نفس
مفت فرصت اگر آگه شوی ازساز نفس
این رگ خواب فراموش گرفتن دارد
در سخن سنجی تویی شاعر تابان بیدل
از تو نور است به هر فهم فراوان بیدل
تا جهانست نشد بزم تو پایان بیدل
به سخن قانعم از نعمت الوان بیدل
رزق خود چون صدف از گوش گرفتن دارد
۱۷.۱.۲۰۱۰
*مخمس یا تخمیس به مسمط پنج‌مصراعی می‌گویند
مخمس ۱
زندگی حسرت و آغوش گرفتن دارد
نفس آرزو بر دوش گرفتن دارد
درس عبرت همگی گوش گرفتن دارد
کام دل از لب خاموش گرفتن دارد
نشه یی زین می بیجوش گرفتن دارد
نشوی هیچ ز گردیدن دنیا غافل
از وداع گذر و آمد فردا غافل
از شکستاندن آیینهء دل ها غافل
نیست دیوانه ز کیفیت دنیا غافل
از جنون هم سبق هوش گرفتن دارد
عجز رنگ است به تصویرچو آوازنفس
پردهء ناله عجین استن به آغاز نفس
پر خیالست دمی زندگی از ناز نفس
مفت فرصت اگر آگه شوی ازساز نفس
این رگ خواب فراموش گرفتن دارد
در سخن سنجی تویی شاعر تابان بیدل
از تو نور است به هر فهم فراوان بیدل
تا جهانست نشد بزم تو پایان بیدل
به سخن قانعم از نعمت الوان بیدل
رزق خود چون صدف از گوش گرفتن دارد
۱۷.۱.۲۰۱۰
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر